مجموعه آموزش فلسفه (دو جلدی)

کتاب «آموزش فلسفه» نوشته فیلسوف و استاد بزرگ آیت‌الله محمدتقی مصباح‌یزدی است که منبعی ارزشمند جهت آموزش علم فلسفه به علاقه‌مندان آن می‌باشد. این مجموعه در دو جلد آماده گشته است.

در جلد دوم در ادامه مباحث آموزش فلسفه در بخش چهارم به علت و معلول ها می‌رسیم وبه انواع و احکام آن می‌پردازد. مجرد و مادی و بحث از زمان و مکان و جواهر بحث‌های جذاب بخش پنجم هستند و ثابت و متغیر و مباحث حرکت و کون و فساد در فصل ششم آمده است. بخش هفتم به مهم‌ترین بحث فلسفه می‌پردازد، خداشناسی. شناخت خدا از طریق فلسفه به ایمان عقلی منجر می‌شود که فساد ناپذیر است.

فهرست‌بندی دقیق ، تفکیک و دسته بندی مطالب باعث حس خوب آموزش می‌شود که دانشجو هنگام مطالعه این کتاب تجربه می‌کند.

از ویژگی‌های این کتاب می‌توان به اشاره‌ای گذرا به سیر تفکر فلسفی و مکتب‌های مختلف آن شده تا دانشجو به صورت حدودی با وضع فلسفه در جهان آشنا شود. همچنین کوشیده شده است، مطالب طوری بیان شود که دانشجو را به سوی تحجر فکری سوق ندهد، بلکه روح نقادی را در وی زنده کند.

 در برشی از کتاب آموزش فلسفه می‌خوانیم:

 مفهومی که عموم مردم از خدای متعال درک میکنند و معنایی که هنگام شنیدن واژه «خدا» یا معادلهای آن در زبانهای مختلف می فهمند، عبارت است از: موجودی که جهان را آفریده است به دیگر سخن خدا را به عنوان «آفریدگار» می شناسند و احیاناً معانی دیگری از قبیل پروردگار و معبود (کسی که شایسته پرستش است را مورد توجه قرار میدهند. در واقع خدا را به عنوان انجام دهنده «کار» آفرینش و توابع آن می شناسند. فلاسفه با توجه به اینکه اینگونه مفاهیم از مقام فعل الهی و بعضاً از افعال مخلوقان، مانند پرستیدن انتزاع میشود کوشیده اند مفهومی را به کار بگیرند که حکایت از ذات مقدس الهی نماید بدون اینکه احتیاجی به در نظر گرفتن افعال و مخلوقات وی داشته باشد و بدین ترتیب مفهوم «واجب الوجود» را برگزیده اند؛ یعنی کسی که هستی او ضروری و زوال ناپذیر است. ولی این مفهوم هم یک مفهوم کلی و ذاتاً قابل اشتراک و صدق بر مصادیق متعدد میباشد. از این روی باید بهترین اسما و کلمات را اسم «الله» دانست که اسم خاص و به اصطلاح «قلم شخصی» است و شاید این اسم شریف، نخست از طرف انبیا و پیشوایان دینی مطرح شده باشد.